5 Eylül 2014 Cuma

EPEYCE UZUN BİR ARADAN SONRA YENİDEN MERHABA...


     Söze nereden başlamalıyım gerçekten bilemiyorum, kopuk, bağlantısız cümlelerle ilerlersem bu defalık kusura bakmayın lütfen.   
       Mayıs ayının başında babamı kaybettim, öncesinde de bir aya yakın evde, zorlu geçirdiğimiz bir süreci yaşadık. Annemi kaybedeli dokuz seneye yaklaşmasına rağmen, bu acıda da sanki ikisi aynı anların bileşkesi gibi beni sarstı, tek çocuk olmanın sancıları tuttu, insan kaç yaşında olursa olsun ikisini de kaybedince boşlukta kalma, kimsesizlik hissini yaşıyor galiba. Neyse ki çocuklarım ve candan öte dostlarım hep yanımdaydı, buradan da gecikmelide olsa onlara tekrar tekrar teşekkür etmek istiyorum. Teşekkürler ve iyi ki varsınız!
      Konuyu değiştiriyorum, niyetim sizi de üzmek, kendi üzüntülerinizi anımsatarak yeniletmek değil!
          Hepsi gittikleri yerde huzurla uyusun...

      Bu yaz hem sıcaklardan, hem de yaşananlardan dolayı çok verimsiz geçti. Arada ufak tefek el işleri yapabildim ama fazlası ne elimden, ne de içimden geldi.
      Ailenin en küçük hanımefendisine iki pratik elbise diktim.
     Kızım için evdeki iplerden başladığım örgü çantayı bitirdim, astarının deseni içimi açtı, çok sevdim.

     
       Son bir kaç gündür de ahşap boyamalarına geri döndüm. Bu kuş kafesi de elbise sahibi hanımefendinin halasına. Hala da hala hani...


      Pembe bu yaşa kadar en az kullandığım renktir sanırım ama bu sefer içimden geldi ve pespembe bir kutu boyadım.
       Ait olduğu evden melekler eksilmesin...
   
       Şimdilik benden bu kadar, hepinize sevgiler...
       Sağlıkla ve mutlu kalın...
 
     
   

Translate